Na chwilę obecną w kategorii solo (jeśli dobrze policzyłem) jest 45 wycofów. Ruszyło 117 osób, więc daje to aż 38% zawodników, którzy nie dali rady ukończyć tegorocznego RTP. A dojdzie jeszcze do tego kilka osób które na bank nie dojadą w limicie.
Poza legendarną edycją Weather to Scratch z 2019 to był w mojej opinii najtrudniejszy RTP i ta wielka liczba wycofów to potwierdza. Do bardzo trudnej trasy doszło jeszcze sporo kiepskiej pogody, mamy prawie czerwiec, a temperatury były jak w marcu. Na całej trasie ani razu nie zdjąłem bluzy i nie jechałem w samej koszulce, a i jazdy w krótkich spodenkach bylo bardzo niewiele. Średnia temperatura jaką miałem na całej trasie to pewnie koło 10 stopni oscylowała, jak nie mniej.
Extra relacja Pana Wilka, potwierdzam stwierdzenie, że wiele osób jechało życzeniowo. Byłem jedną z tych osób. Ekwipunkowy byłem nieźle przygotowany, sprzęt w porządku, chociaż rim brejki z kołami karbonowymi to chyba jednak nie najlepszy pomysł. Fizycznie i mentalnie jednak od początku coś nie siadło. Wg mnie arcy trudny wyścig, pogoda, ilość przewyższeń, limit. Postawiłem stop lossa przed CP1, nie zmieściłbym się w limicie albo DNF na dalszym etapie jazdy. Dojechałem do Świeradowa i stamtąd powrót w stylu bikepackingowym do Polanicy
